Ein liten stubb om føtene mine

I haust meldte eg meg på skrivekurs hos superdyktige Ida Jackson og Jan Grue. Vi fekk fleire ulike oppgåver, og skulle gå både djupt og overflatisk. Eg har lyst til å dele ein liten stubb eg skreiv i ei av øvingane. Oppgåva var å skrive ein slags biografi om meg sjølv frå ein kroppsdel, teksten skulle vere intuitiv og raskt skrive. Eg valde å skrive om føtene mine. 

  "Har du ikkje bunadsko?". Venninnene mine lo da eg løfta på bunaden og viste dei svarte joggeskorne i 17. mai-toget. Når eg skal kjøpe sko, kan eg ikkje sjå etter kva sko eg synest er fine, men om dei vil passe. Vil eg få plass til hælen, ankelen og storetåa inne i skorne? Eller vil vrista mi breie seg så mykje at eg ikkje har sjanse til å få  foten nedi? Har skorne open tå, kan eg berre drøyme om å ha dei på. Sandalar er med andre ord uteukka for meg. Det same gjeld ballerinasko, pumps og høghæla sko.

     Året etter pressa eg føtene nedi bunadskorne og blødde så mykje at strømpebuksa klistra seg fast til hælen. Eg gjekk rundt i sko som var for små, for trange eller for fotforma for mine ikkje-fotforma føter i årevis. Tvinga meg nedi skorne og lata som eg var som alle andre. Så blei eg eldre. Gav meir faen og valte komfort framfor estetikk. Som regel ender eg opp med sneakers eller boots, dei er romslege og har god plass til føtene mine. Nesten for god plass. Eg føler meg ofte som ei vaksen dame med digre skatesko.

     "Så kult at du har sneakers til finkjolen" sa venninnene mine da vi var på veg til fest. No er det dei som pressar føtene inn i sko som ikkje passar. Høghælte finsko som klakkar fint bortetter vegen. Eg kjem stampande ved sida av dei, kan skimte sneakersane dei har gøymt i veskene sine, klare til å bli henta fram når smertene blir for store. 

Samlesinga av SINNE er i gang

"Debutant Ann Helen Kolås Ingebrigtsen har skrevet ei knallsterk ungdomsbok på nynorsk."

Dei neste tre vekene er sett av til samlesing av Sinne, og eg sit her med tårer i auga av det fine innlegget om boka mi inne på bloggen til Bokbloggerprisen. Er det MI bok dei skriv om, liksom? Det er så sjukt, og himla fint. Det er over eitt år sidan Sinne kom ut, og framleis får eg flere meldingar i veka frå folk som har lese boka. Eg deler det meste som blir posta i sosiale media, og tenker at dei som følger meg sikkert er dritleie av å høyre om denne boka. For lengst. Fleire gongar har eg tenkt at no må eg slutte å dele så mykje, kan ikkje skremme vekk folk heller. Det er nok no. Fleire har ymta frampå at eg er vel hissig på deleknappen, og at alle veit at ein må følge dei uskrivne reglane og poste restriktivt. Men så kjem det jo stadig fine meldingar, omtalar, innlegg - og korleis kan eg la vere å rope det ut, for herregud, det er jo boka mi dei skriv om!

"Det er mesterlig fremstilt!" 

Eg kjenner roden spreie seg i kinna mens eg trykker på del, legg ut og repost. Så sit det kanskje nokon andre og trykker blokker og slett, eller skjul oppdateringar frå denne masekoppen, men det får berre vere, for dette er for stort til at eg kan la det gå forbi i stilla. Eg har skrive ei bok, som blir lese og likt av mange. Boka er nominert til Bokbloggerprisen, stemt fram av sjølvaste creme de la creme: Lesarane. Det er heilt fantastisk, klart eg vil dele det. Og enda er det likevel mykje eg ikkje deler; alle dei private meldingane eg får på Messenger, e-post, Instagram, frå ungdommar, lærarar, bibliotekarar, helsesøstrer som har ramla over boka mi og kjent att seg sjølv eller andre i Synne. Det gjer meg så glad at boka mi har treft noko ved så mange.

"Dette er ei ufattelig god ungdomsbok hvor man regelrett blir dratt inn i handlingen."

Det er klart at ein drøymer om gode omtalar og positiv merksemd når ein gir ut bok. Eg såg for meg eit par blogginnlegg, kanskje nokre postar på Instagram. Frykta totalslakt, og håpte nokon trilla i alle fall ein firar på terningen. Men dette. Dette har overgått all forventing og enda meir. Eg er så glad. Tusen takk til deg som les og løftar fram boka mi. Det betyr uendeleg mykje. 

«Sinne» er så himla godt skrevet at man kan se for seg alle situasjoner i levende live."

SINNE er nominert til Bokbloggerprisen!

SINNE er nominert til Bokbloggerprisen 2020 i årets kategorien Årets ungdomsbok. Eg er så glad og takksam for alle som har lese og nominert boka mi. SINNE er på kortlista saman med to andre fine bøker; Dette blir mellom oss av Alexander Kielland Krag og Hør her`a av Gulraiz Sharif. Jippi! 

I tillegg er det tre bøker frå kategori: Åpen klasse og tre bøker frå kategori: Årets roman. Juryen arrangerer samlesnad av alle bøkene frå og med mars, og fram til ny avstemning i august. I september vil vinnaren av kvar kategori bli offentleggjort. Gratulerer til dei nominerte! 😊

Topplista ved Deichman i 2020

A small step for me, a giant leap for nynorsken? 

Dette er så kult! Ikkje berre er mi debutantbok ei av dei mest lånte i 2020, men ho er attpåtil ei av to nynorskbøker på lista. Ungdommen i Oslo les, og dei les nynorsk. High Five!

Trykk på bileta for å lese artikkelen frå Framtida og sjå listene frå Deichman. 

Presentasjon av SINNE på "Ungdomsbokgildet"

Bilete lånt frå nettet.

"Ungdomsbokgildet" er eit årleg seminar som presenterer ny og aktuell ungdomslitteratur, som er meint for inspirasjon til bruk av skular og bibliotek. I år var Sinne ei av dei tredve utvalde bøkene som blei presentert da Viken fylkesbibliotek hadde eit heildigitalt arrangement. 

Andreas Kjøde seier mellom anna at "Sinne var en fantastisk leseropplevelse", "sabla god" og at "Ingebrigtsen viste meg hvor vakkert og poetisk nynorsk kan være når det er godt skrevet". Dette er SÅ fint å høyre, og eg begynte seriøst å grine da eg såg opptaket. Tenk at nokon kan seie sånne ting om ei bok eg har skrive. Eg blir så glad. <3

Vil du sjå opptaket, kan du finne det her. Resten av bøkene ser du her. 

Framtida har kåra SINNE som ei av årets beste bøker

Det er superstas å få vere med på denne lista!

SINNE ER MED I TID FOR TI 2021

 

SINNE er i veldig godt selskap i Tid for ti 2021. 

Tid for ti er ein nasjonal leseaksjon som tilbyr ein gratis antologi med smakebitar frå gode nynorske bøker. I januar blir antologien sendt ut i eit opplag på 25.000 til årets 7. klassingar. Tid for ti er eit samarbeid mellom Foreningen !Les, Nynorsksenteret og andre nynorskaktørar. 

Eitt av måla med aksjonen er å gjere ny litteratur meir tilgjengeleg for lærarane i skulen, sånn at elevane kan få gode leseopplevingar gjennom nyare nynorsk litteratur. Elevar frå dramalinja ved Høgskulen i Volda har lese inn lydklipp av utdraga, og det blir laga fyldige lærarressursar til bruk i skulen. Alt materiell ligg tilgjengeleg på Tid for ti si heimeside. 

Eg håper utdraget av SINNE fell i smak hos både 7. klassingane og lærarane.