Godt nytt leseår, bokvenner!
Eg tenkte å starte det nye året med å klage litt over kor dårleg eg er til å blogge. Det ser forøvrig ut til å ha blitt den nye opningssalutten i innlegga mine, så eg skal ikkje seie meir om det. Eg har til gjengjeld lese mykje, eller lite, alt etter kven som les dette (eg følgjer folk på Instagram som har lese over 400 bøker i 2016!). Eg har rukke over 75 bøker og seier meg nøgd med det, sjølv om eg året før rakk 115 bøker. Dette året tenkte eg å greie 65 bøker, men er stygt redd eg har tatt meg vatn over hovudet sidan eg også har planar om å lese fleire klassikarar. Tunge, keisame, laange klassikarar. Nei da, eg satsar på at det går leikande lett å pløyge gjennom dei. Ein blir automatisk smartare av å lese klassikarar, har eg høyrt.
Challenge not accepted
Det blir ingen utfordringar på meg i år, først og fremst for mi eiga mentale helse si skuld. Eg har det med å gå all in i alt eg melder meg på, noko som kan vere både positivt og negativt. Positivt for meg fordi eg som regel aldri gir meg før eg har nådd målet - og negativt for dei som konkurrerer mot meg og må sjå seg tapt eller utkonkurrert. Negativt for meg fordi det går utover alt og alle rundt meg. I år skal eg derfor forsøke denne gylne middelvegen alle snakkar så varmt om, lese jamnt og trutt (mest trutt), ete når eg er svolten (med ein sjokoladebit attåt) og ikkje la meg friste av desse challengane i Bloggolandia, Instagram og whatnot. Men det er veldig vanskeleg å la vere. Kanskje eg må melde meg på ein challenge om ikkje å melde meg på ein challenge? Heh..
2016 var eit godt leseår, og eg tenkte å drage fram høgdepunkta i dette paraplyinnlegget her (i tilfelle du ikkje visste kva det er du les akkurat no, så er det altså eit paraplyinnlegg). Eg har det dessverre slik at eg som regel synest boka eg las sist var best, så det spørs kor mykje eg hugsar når eg ikkje har blogga om alle bøkene. Eg gjer det enkelt utan bilete, så 1. Finn fram penn og papir og gjer deg klar til å motta strålande lesetips. 2. Nikk anerkjennande om du allereie har slukt desse bøkene. Eg går ut frå at det ikkje er behov for alternativ 3. Å riste iherdig og ueinig på hovudet fordi du meiner bøkene er dritt.
Norske bøker
Årets beste bok var utan tvil
Arv og miljø av vår alles kjære Vigdis Hjorth (ho fortener den tittelen no, gjer ho ikkje? Eller må ein heite Wenche for å kunne titulerast slik? Da får vi i så fall kalle henne det. Wenche Hjorth har skrive årets beste bok.) Denne har eg jo forresten blogga om, les innlegget om du er så fjern (ja, fjern!) at du ikkje har lese boka.
Hvem er jeg når du blir borte? av Kathrine Nedrejord er ei anna bok som festa seg. Det er ein ungdomsroman og handlar om Jenny og bestekameraten Henning. Ein gut i Jenny si klasse tar livet sitt, og Henning rømmer. Samtidig er Jenny forelska i Julian og lurer på om det er lov å ha slike kjensler når resten av bygda er i sorg. Det som er så fint med denne boka, er at ho held føtene planta på jorda og lar dei unge få kome til orde samtidig som det rasar saman rundt dei (ja, eg har saksa frå innlegget mitt i NUBB).
Monika Steinholm sin oppfølgjar til
Fuck verden,
Nærmere kommer vi ikke, er ei bok som må trekkast fram. Denne har eg også blogga om. Les.
Marie Auebert si novellesamling
Kan jeg bli med deg hjem er ei bok eg anbefaler på det varmaste. Fort lese, men seint gløymt.
Heidi Sævareid kom ut med
Slagside, ein roman om å akseptere seg sjølv og sine feil. Boka er språkleg svært god og Sævareid skildrar det mørke i hovedpersonen på ein måte som gjer at vi kjenner fortvilinga langt uti fingertuppane.
Du dør ikke av Linn Strømsborg er ei fin bok om løping og angst, vennskap og overleving. Eg likar godt bøkene til Linn Strømsborg, kjenner eg. Dei er så solide. Flinkisbøker, utan å vere påtatt.
No skulle dette innlegget strengt tatt handle om bøkene eg las i fjor, men eg må nemne dei tre første bøkne eg las i år. Thomas Marco Blatt sin roman
Varsjøen tok nesten pusten frå meg. Eg har ikkje fordøydd boka heilt enda, men prakka ho på ein kollega sånn eg kan få utløp for alle kjenslene ho gav meg.
Vær snill med dyrene av Monika Isakstuen las eg i ein fei i går og kan konkludere med at eg skjønar kvifor ho fekk Brageprisen. Nydeleg språk, fortetta og lyrisk, men samtidig så innhaldsrikt. Einaste minuset er tittelen. Eg ser poenget, men er ikkje heilt begeistra likevel.
Ungdomsboka
Fjällräven gul av Tiril Broch Aakre er kjempegod og eg kan ikkje forstå kvifor eg nesten ikkje har lese noko om denne boka i media. Har ikkje folk fått augene opp for denne perla? Da skuldar eg i så fall på tittelen og det gule omslaget. Det kan vere litt misvisande, men du skjønar etter å ha lese boka.
Superfine
En bror for mye av Linde Hagerup er ein roman for dei litt yngre lesarane. Eg har blogga om boka og seier ikkje meir om det.
Oversette bøker
Dager med blå himmel av Jennifer Niven var ein høydare innan Young Adult-sjangeren. Denne har eg også blogga om. Les.
Fangirl av Rainbow Rowell (elskar dette namnet! Eg vil også heite Rainbow. Eller Regnboge. Åh, så fint!) er ei anna YA-bok som har stått på lista mi lenge og endeleg plukka eg henne opp. Eg elska
Eleanor & Park av same forfattar, men trur kanskje eg likte denne enda betre (og da har eg gitt
Eleanor & Park terningkast seks). Eg mistenker at det er fordi eg las
Fangirl sist. Boka handlar om to tvillingsøstre, Cath og Wren, som byrjar på universitetet. Wren finn seg raskt til rette, men Cath vil helst sitje og skrive på fanfiction-historia si om Simon Snow - som vi forstår skal førestille Harry Potter. Boka blei kåra til årets nest beste bok av Goodreads, beste boka blei
Eleanor & Park. I rest my case.
Becky Albertalli si YA-bok
Simon og homosapiensagendaen er ei fin og morosam bok om å finne seg sjølv oppi alt dette High School-makkverket alle må gjennom.
Vi er molekyler av Susin Nielsen er ein kjempefin YA-roman. Eg har blogga om ho
her.
Menn uten kvinner av Haruki Murakami er ei novellesamling som eg likte svært godt. Sju fine, stillferdige og opprivande historier om menn som på eit eller anna vis er utan kvinner.
No har eg berre tatt føre meg dei aller, aller beste bøkene eg las, så her er absolutt nok å ta av. Er det ikkje kjekt å lese, vel?
Fort deg til nærmaste bibliotek, bokhandel eller venn.
God lesnad.
Ellen Vahr: Gaven, 392 sider
.png)
